((امام زمان در اسلام))                                                                      

آیا پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(علیه سلام) از مهدی موعود(عج)خبر داده اند؟ باید گفت که از ناحیه ی مقدس پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) روایات بسیاری با سند های معتبر راجع به وجود حضرت مهدی، و ظهور آن موعود جهانی وارد شده است که جای هیچ گونه شک وتردید را برای طالبان حقیقت باقی نمی گذارد، و من در اینجا نمونه هایی را از آن بزرگواران نقل می کنم : رسول اکرم(ص) فرموده است: «مهدی از فرزندان من است، اسم او، اسم من«محمد» و کنیه اش کنیه ی من«ابوالقاسم»است.از نظر اخلاق و خلقت شبیه ترین مردم به من است، برای او غیبت و حیرتی است که در آن مردم بساری گمراه می شوند، آنگاه مثل«شهاب ثاقب» می آیدو زمین را پر از عذل و داد خواهد کرد همچنان که پر از ظلم و ستم شده بود.»

امیر المومنین فرموده است:«قایم ما غیبتی طولانی خواهد داشت، شیعیان را چنان می بینم که برای پیدا کردن او دشت و  دامن را زیر پا گذارده ولی او را پیدا نکنند، بدانید آنها که در غیبت وی در دین خویش ثابت بمانندو درطول غیبتش سست ایمان نشوند، روز قیامت با من خواهند بود. آنگاه فرمودند: «چون قایم ما ظهور کند، بیعت هیچ کس در گردن وی نمی باشد، از این رو ولادتش پوشیده خواهد ماند، و خودش از نظر ها پنهان می شود.»

جابربن عبدالله خدمت حضرت فاطمه(س) شرفیاب شد، در حالی که در مقابل حضرت، لوحی بود که در آن لوح اسامی اوصیا نوشته شده بودومن شمردم، دوازده نام دیدم که آخر آن اسمها «قایم» بود و سه نام محمد و چهار نام آنها علی بود. امام حسن می فرمایدکه«مگر نمی دانید که هیچ یک از ما امامان نیست جز این که بیعت با سلطان و گردنکش زمانش را به گردن دارد( یعنی حقّشان امامت و خلافت باشد، ظالمانه و غاصبانه پایمال می شود)، جز آن قایمی که عیسی بن مریم پشت سرش به نماز می ایستد و خداوند متعال تولّدش را مخفی و وجودش را غایب فرماید، تا هنگام خروج بیعت هیچکس در گردنش نباشد، و او نهمین فرزند برادرم حسین(ع) فرزند مهتر زنان است، خداوند عمرش را در غیبتش طولانی کند، سپس او را به قدرت خود در جوانی کمتر از چهل سال ظاهر کند تا بدانند خدا بر هر چیز قادر و تواناست.» امام حسین (ع) فرموده است: «در نهمین فرزند من سنّتی از یوسف(ع) و سنّتی از موسی (ع) و او قایم اهل بیت است که خداوند امر او را در یک شب اصلاح می کند.» امام سجّاد فرموده است:« در قایم ما چند سنّت از سنّت های انبیا است.از آدم، نوح، موسی،ابراهیم، عیسی،ایّوب و محمّد (ص).اما از آدم و نوح طول عمر است، و اما از ابراهیم ولادت پنهانی است و اما از موسی ترس و غیبت است و اما از عیسی اختلاف آرای مردم پس از اوست.(چنانکه پس از بالا  رفتن آن حضرت، بعضی گفتند مرد و بعضی گفتند به دار آویخته شد و ...) و اما از عیوب گشایش و فرج بعد از امتحان است، و اما از محمد (ص) خروج با شمشیر است.»

امام باقر(ع)فرموده است:هنگامی که اوضاع روزگار دگرگون شود و مردم گویند: قایم مرده یا هلاک شده یا بگویند به کدام بیابان رفته است؟ و آنها که خواستار نابودی او می باشند بگویند: کسی که استخوان هایش پوسیده شده چگونه ظهور می کند؟ شما به ظهور او امیدوار باشید و چون بشنوید که ظهور نموده است به سوی او بشتابید ولو با خزیدن روی برف باشد.

امام صادق فرموده است:«روش غیبتی که در پیامبران بود،(با همه ی  خصوصیاتش) در قایم اهل بیت ما جاری می شود و او هم چنین فرزند پسرم موسی است، او پسر خاتون کنیزان است، غیبتی کند که اهل باطل در آن به شک افتند، سپس خداوند او را ظاهر نماید، و شرق و غرب زمین را به دست وی فتح کند. عیسی بن مریم فرود آید و پشت سر او نماز گذارد، و زمین به نور صاحبش روشن و منور گردد، و در روی زمین جایی نماند که جز این که عبادت   خدا بشود و دین همه خاص خدا شود، گرچه مشرکان نپسندند.»

امام صادق فرموده است: آن قایمی که زمین را از دشمنان خدا پاک، و از عدل و داد پر نماید، چنانکه از ظلم پر شده بود، او پنجمین فرزند من است، او را غیبتی طولانی است، چون بر جان خود خایف است. 

 دلیل نیامدن اسم امام زمان در قرآن: 

آیا شما فکر می کنید که تنها ذکر نام ، دردی را دوا می کند؟ آیا فکر می کنید که اگر نام امام زمان(ع) در قرآن برده می شد، امکان نداشت که در طول تاریخ ، شیادان و افراد شهرت طلب از آن سو استفاده نکنند،یا فردی روی غرض های خاص،وجود او را انکار ننمایند؟ تجربه تاریخی نشان داده است که اگر هم در قرآن صراحتا نام آن حضرت برده می شد ، باز در طول تبریخ شیادان و مدعیان دروغبن مهدویت پیدا میشدند و نام خود را امام زمان و مهدی موعود می گذاشتند، تب از آب گل آلود ماهی بگیرند و از نام او و انتظار مردم استفاده ی نادرست کنند. مگر خدا نام پیامبر(ص) را در انجیل نبرده است؟ ولی گروه های مغرض از آن بهره برداری ناجوانمردانه کرده اند.بنابراین،مساله ی مهم، بیان خصوصیات دیگر آن حضرت است که افراد دل آگاه، با شناخت آنها، مهدی واقعی را از مدعیان قلابی مهدویت باز شناسند.

علت غیبت امام زمان(ع) چیست؟

پیش از پرداختن به اسباب و علل غیبت امام زمان(ع)، لازم به ذکر است:از روایات چنین استفاده می شود که علت و فلسفه ی واقعی آن حضرت بر بشر پوشیده است، و جز خدا و پیشوایان معصوم(ع) کسی نسبت به آن اطلاع کافی و کامل ندارد. چنانکه عبدالله بن فضل هاشمی روایت کرده است که از حضرت صادق چنین شنیدم که می فرمود:«صاحب الامر غیبتی دارد که از آن ناچار است، به طوری که اهل باطل در آن تردید می کنند.عرض کردم: یا بن رسول الله. چرا غیبت می کند؟ فرمود: به علتی که به ما اجازه نداده اند آن را آشکار سازیم.عرض کردم: چه حکمتی در غیبت اوست؟ فرمود: همان حکمتی که در غیبت سفیران و حجت هاییش از او بوده است، حکمت غیبت قایم ظاهر نمی شود مگر بعد از آمدن خود او، چنان که حکمت سوراخ کردن کشتی توسط خضر و کشتن آن بچه و تعمیر دیوار برای حضرت موسی آشکار نگشت، مگر موقعی که خواستند از هم جدا شوند.

این روایان و روایات دیگر مثل این اشاره دارد که علت واقعی غیبت حضرت را نمی توان گفت و هر سبب و علتی که بیان می گردد، هر چند می تواند علت باشد اما علت حقیقی نیست. اما بعضی از علل غیبت حضرت رت که می نوان با استناد بر روایات ذکر نمود ، بدین ترتیب می باشند:

1-امتحان و آزمایش:غیبت آن حضرت سبب می شود تا نفاق پنهان عده ای آشکار شود و ایمان حقیقی محبان و شیعیان واقعی امام(ع) در کوره ولایت امام غایب (عج) از ناخالصی ها و درویی ها و سست مایه ها جدا شود و در یک کلام مومن از منافق معلوم گردد.

جعفر جعفری می گوید: به امام باقر(ع) عرض کردم: فرج شما کی خواهد رسید؟فرمود: هیهات.فرج، نخواهد رسید تا شما غربال شوید(و سه بار تکرار کرد) و افراد آلوده بروند و افراد پاک و خالص باقی بمانند. و نیز موسی بن جعفر (ع) می فرمود: هنگامی که پنجمین فرزند امام هفتم غایب شد، مواظب دین خویش باشید تا مبادا کسی شما را از دین خارج کند.ای پسر من برای صاحب الامر به ناچار غیبتی خواهد بود، به طوری که عده ای از مومنان از عقیده ی خود برمی گردند، همانا خدا بوسیله ی غیبت، بندگانش را امتحان می نماید.2- بیعت نکردن با ستمکاران: در روایات متعددی یکی از علل غیبت امام(ع) عدم بیعت با کسی بیان شده است.حسن بن فضّال می گوید: علی بن موسی الرضا فرمود:گویا شیعیانم را میبینم که هنگام مرگ سومین فرزندم(امام عسکری) در جست و جوی امام خود همه جا را می گردند اما او را نمی یابند. عرض کردم به چه دلیل؟فرمود: زیرا امامشان غایب می شود عرض کردم: چرا غایب می شود: فرمود: برای اینکه وقتی با شمشیر قیام نمود بیعت کسی در گردنش نباشد.

3-ترس از گزند دشمنان: با تولد مهدی موعود همه ی  ستمگران و ظالمان به وحشت می افتند، و از آنجا که مرگ و انقراض حکومت ظالمانه و اعمال غیر انسانی خود را در دست پر توتان امام(عج) می دانستند و می دانند، لذا جان امام مهدی(عج) تهدید می شود، لذا در روایات یکی دیگر از علل غیبت ، حفظ جان حضرت از تعرض و گزند دشمنان ذکر شده است، چنانچه زراره بن اعین از امام صادق روایت کرد که فرمود : ای زراره قایم ما ناچار از این است که غیبت کند. عرض کردم: برای چه؟فرمود: از جان خود بیم و ترس دارد. پس حضرت با دست به شکم خود اشاره کرد. البته بدیهی است که این تماس با عدم اراده ی خداوند به ظهور آن حضرت توام است، وگرنه او نیز مانند پدران بزرگوارش ترسی از کشته شدن در راه خدا ندارد.شیخ توسی(ره) می نویسد: هیچ علتی مانع از ظهور آن حضرت نیست، جز اینکه می ترسد کشته شود. زیرا اگر جز این بود ، جایز نبود که پنهان  بماند، بلکه ظاهر می گشت و هر گونه آزار و ناراحتی را تحمل می کرد.زیرا مقام رفیع امامان و انبیای بزرگ به واسطه ناملایماتی بود که متحمل می شدند.

غیبت آن حضرت به دو بخش تقسیم می شود: کوتاه مدت و دراز مدت که در زبان  حدیث، صغری و کبری نامیده می شود. در غیبت صغری نمایندگانی شناسا از سوی آن امامم نصوب شده بودند که رابط میان آن حضرت و مردم باشند،تا کسانی که تقاضای شرفیابی داشته و یا پرسش های داشته باشند به وسیله ی آنان این کار صورت گیرد.این نمایندگان چهار نفر بودند((عثمان بن سعید عمری، محمد بن عثمان بن سعید عمری، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سمری)) که همگی از متقیان و نیکان و مجتهدان اعظم و علمای بزرگ اسبام به شمار می رفتند. غیبت صغری زمتنش محدود بود، از زمان وفات حضرت علی عسکری یعنی 260 قمری آغاز شد و به زمان غیبت نایب چهارم آن حضرت، یعنی علی بن محمد سمری پایان یافت که در سال 329 قمری رخ داد. زمان غیبت کبری نا محدود است و از اسرار اللهی به شمار می آید.در این غیبت رابطه ی آن حضرت با مردم به طور کلی قطع نشده و نمی شود، رجال الغیب در نقاط مختلف زندگی می کنند و با مردم سر و کار دارند که از ماموران حضرتش هستند. در دوره ی غیبت کبری، کسانی سعادت شرفیابی و زیارت حضرتش را داشته و دارند.

 منظور از توقیعات امام زمان(عج)  چیست؟آیا حضرت آنها را به دست شریف خود می نوشت؟

در زمان غیبت صغری چهار نفر بودند که سوال های مردم را خدمت امام مهدی(ع) برده و جواب کتبی آنان را بازمی گرداندند. این پاسخ های کتبی را از ناحیه ی امام اصطلاحاً توقیع  می گویند. البته در زمان غیبت کبری نیز عده ای، توقیعاتی از امام زمان دریافت نموده اند. اما راجع به قسمت دوم سوال، گفته شد که خود آن حضرت، نویسنده ی توقیعات بوده است. البته این سخن شواهدی هم دارد که به چند نمونه بسنده می نمایم:

محمد عثمان عمری گوید((  از ناحیه ی مقدس امام توقیعاتی صادر شد که خطش را خوب می شناسم.اسحاق بن یعقوب می گوید:توسط محمد عثمان مسایل مشکلی را به حضور امام فرستادم و جوابش را با دستخط مبارک حضرت امام رمان(عج) دریافت کردم. شیخ      صدوق(ره) می گفت:«توقیعی که به خط امام زمان (عج)برای پدرم صادر شده بود، اکنون نزد من موجود است.» امادر برخی اخبار آمده است((توقیعات صاحب الامر به دست محمد بن عثمان صادر می شد، به همان خطی که زمان پدرش،عثمان بن سعید، صادر می گشت.)) بنابراین ممکن است بعضی از توقیعات به خط امام زمان(عج)و بعضی به خط نواب خاص بوده است. از جمله توقیعات حضرت ولی عصر(عج)،توقیعی است که به شیخ

مفید مرحمت فرموده اند:(( به برادر استوار و درست کردار  رشید و هدایت یافته،شیخ مفید، ابو عبدالله بن محمد بن محمد بن نعمان که خدا عزت و احترامش را پایدار بدارد از سوی آنکه خزانه پیمانی است که خداوند از بندگان گرفته است.سلام بر تو ای دوست با اخلاص در دین!که در اعتقاد به ما از روی علم و یقین امتیاز داری.در منظر تو خداوندی را که جز او خدایی نیست، سپاس گزار ده و از او درود و رحمت بر آفا و مولا و پیامبرمان، حضرت محمد (ص) و خاندان پاکش را خواستاریم. و تو را آگاه می کنیم که به ما اجازه داده شده، که تو را شرافت و افتخار مکاتبه مفتخر می سازیم،و موظف می کنیم تا  آنچه به تو می نویسیم، به دوستان ما که نزد تو می باشند برسانی، دوستانی را که خداوند به اطاعت از خود گرامیشان بدارد، و با حراست و عنایت خود امورشان را کفایت کتد و مشکلاتشان را بررطرف سازد. پس تو به آنچه که یادآور می شویم متوجه و آگاه باش و در رسانیدن آن به کسانی که اعتماد به آنها داری بر طبق آنچه که برای تو اگر خدا بخواهد ترسیم وتعیین می کنیم عمل کن. ما اگر چه هم اکنون در مکانی دور از جایگاه ستمگران سکونت گزیده ایم که خداوند صلاح ما و شیعیان با ایمانمان را تا زمانی که حکومت دنیا به دست تبهکاران می باشدف در این کار به ما ارائه فرموده است. با این حال بر احوال و اخبار شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع ما بر شما پوشیده نیست...

ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم و اگر جز این بود ، دشواریها و مصیبتها بر شما فرود می آمد و دشمنان شما را ریشه کن می کردند. پس تقوای اللهی پیشه کنید و ما را یاری دهید تا از فتنه ای که بر شما رو می آورده، شما را نجات بخشیم، فتنه و آشوبی که هر کس مرگش فرا رسیده باشد هلاک می گردد و آن کس که به آرزوی خویش رسیده باشد از آن دورماند و آن فتنه،نشانه نزدیک شده حرکت و جنبش  ما و آگاه ساختن شما به امر و نهی خداست ،و خداوند نور خود را تمام خواهد کرد گرچه مشرکان خوششان نیاید. هر یک از شما باید کاری کند که وی را به محبت و دوستی ما نزدیک کند،و از آنچه خوشایند ما نبود و باعث کراحت و خشم ماست، دوری گزیند، زیرا امر ما ناگهان فرا می رسد، در هنگامی که توبه و بازگشت بر او سودی ندارد و پشیمانی او از گناه  ، از کیفر ما نجاتش نمی بخشد. خداوند راه رشد و هدایت را به شما نشان دهد و به رحمت خود وسایل توفیق را به آسانی برایتان فراهم سازد.)

"منجی بشر در ادیان جهان"

با تحقیق و جست و جو در کتب ادیان و مذاهب آسمانی،به این نتیجه ی قطعی و مسّلم می رسیم که اعتقاد به مهدی موعود اختصاصی به مسلمانان ندارد، بلکه سایر ادیان و مذاهب نیز در این اعتقاد با مسلمانان شریک می باشند. لطفـا دقت کنید: 1ـ منابع زردشت: در «زند»، که کتاب مقدس زردشتیان است، درباره ی انقراض اشراف و وراثت صالحان آمده است،«لشکر اهریمنان با ایزدان، دایم در روی خاکدان، محاربه و کشمکش دارند و غلبا پیروزی با اهریمنان باشد، اما نه به طوری که ایزدان را محو و منقرض سازند، چه در هنگام تنگی از جانب «اورمزد» که خدای آسمان است به «ایزدان» که فرزند اویند یاری می رسد و محاربه ی آنان نه هزار سال طول می کشد، آنگاه پیروزی از آن ایزدان می شود و اهریمنان را منقرض میسازد. و تمام اقتدار اهریمنان در زمین است و در آسمان راه ندارد، وبعد از پیروزی ایزدان، و برانداختن تبار اهریمنان، عالم کیهان به سعادت خویش رسیده و بنی آدم بر تخت نیکبختی خواهند نشست.

ودر کتاب «جاماست نامه» آمده است که «مردی بیرون آید از سرزمین تازیان ، از فرزندان هاشم، مردی بزرگ سر و بزرگ تن و بزرگ ساق و بر دین جدّ خویش بود با سپاه بسیار و روی به ایران نهد و آبادانی کند و زمین پر داد کند. و در جای دیگری آمده است: سوشیانیس«نجات دهنده ی بزرگ» دین را به جهان رواج دهد و فقر و تنگ دستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را هم فکر و هم گفتار گرداند.2ـ منابع هندی : در کتاب «شاکمونی» که از سردمداران کافران هند است وبه عقیده ی پیروانش، پیامبر و صاحب کتاب آسمانی است،اشاره به وحدت دیانت در زمان آن پرچم دار و روحانی جهان نموده گوید: «پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دوجهان «کشن»(کشن در لغت هندی نام پیامبر اسلام(ص)  است که در بشارت فوق فرزند برومندش را به نام ایستاده و خداشناس نامیده،چنانکه شیعیان او را قایم می خوانند.) بزرگوار تمام شود، وی کسی باشد، که بر کوه های مغرب و مشرق دنیا حکم براند و فرمان کند، و بر ابر ها سوار شود، و فرشتگان کنار او باشند، و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از سودان که زیر خط استوا است تا ارض تسعین که زیر قطب شمال است و ماوراء بهار را صاحب شود، و دین خدا یک دین شود و دین خدا زنده شود، و نام او ایستاده باشد و  خداشناس باشد.»

3ـ انجیل:«کمر های خویش را بسته، چراغ های خود را افروخته بدارید، و شما مانند کسانی باشید که انتضار آقای خود را می کشند که چه وقت از عروسی مراجعت می کند، تا هر وقت که آید و در را بکوبند، بی درنگ برای او باز کنند،خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید ایشان را بیدار یابد،پس شما نیز مستعد باشید، زیرا در ساعتی که گمان نمی برید به سر انسان می آید.»

4ـ تورات: «و نهالی از تنه«یسّی» بیرون آمده، و شاخه ای از ریشه هایش خواهد شکفت و روح خدا بر او قرار خواهد گرفت.مسکینان را به عدالت داوری خواهد کرد و به جهت مضلومان زمین به راستی حکم خواهد کرد. گرگ با بره سکونت خواهد کرد و پلنگ با بزغاله و گوساله و شیرو پرواری با هم.و طفل کوچک آنها را خواهد راند.در تمامی کوه مقدّس من ، ضرری نخواهند کرد. زیرا که جهان، از معرفت خدا پر خواهد شد.»

5ـ زبور : شروران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد. هان بعد از اندک زمانی شرور نخواهد بود . در مکانش تامل خواهی کرد و نخواهی بود. و اما حلیمان وارث زمین خواهند شد. میراث آنها خواهد بود تا ابدلآباد

درباره امام زمان(عج) به فرض امکان طول عمر ، آیا این مسیله در طول تاریخ به وقوع پیوسته و مصداق خارجی دارد؟

زنده ماندن انسان در مدت های طولانی و زیاد امری ممکن است.حال سوال بسیار به جایی که در رابطه با اصل وقوع مطرح می شود این است که آیا در طول تاریخ انسانهایی با طول عمر طولانی دیده شده اند؟در پاسخ به این پرسشبه چند دلیل اکتفا میکنم.

1.دلیل تاریخی:انسان همواره در زندگی خود به یک سلسله از امورعادت می کند  ، به طوری که اگر واقعه ای بر خلاف آنچه دیده است یا شنیده است اتفاق بیفتد،بسیار بعید بلکه غیر ممکن می شمارد ،اما اگر همین امر بعید و به پندار او غیر ممکن چندین مرتبه به وقوع بپیوندد،قریب و ممکن می شود.در رابطه با طول عمر امام زمان نیز برخی انسانها به مشکل برخورد کرده اند.در صورتی که در تارخ نمونه هایی از افراد که عمر طولانی داشته اند مشهود است. سید بن طاووس در این رابطه پاسخ منکرین حضرت مهدی را چنین مطرح می کند ، اگر کسی امروز ادعا کند من از روی آب راه می روم کسی باور نمی کندولی وقتی که او در مقام عمل بر آمد و از آب بالا رفت ، بسیاری از مردم با شگفتی و تعجب نگاه می کنند. هم چنین در روز دوم فرد دیگری ادعا می کند که من از روی آب راه می روم باباز مردم در تعجب و شگفتی قرار می گیرند ولی با دیدن امروز تعجبشان نسبت به روز قبل کمتر می شود و اگر در روز های بعد نیز چنین چیزی پیش آید به صورت عادت برای مردم در می آید . طول عمر حضرت مهدی نیز چنین است .برای آنکه شما روایت کرده اید که از زمان خود تا به حال در آسمان زنده است و باز روایت کرده اید که خضر در زمین از زمان خود زنده است و باز روایت کرده اید که حضرت عیسی در آسمان زنده است و در زمان حضرت مهدی می آید و به ضخرتش اقتدا می کند و پشت سرش نماز می خواند پس چگونه است که شما طول عمر این سه نفر را قبول دارید و لی طول عمر حضرت مهدی را انکار می کنید.با توجه به این که نقل تاریخی یکی از مهمترین منابع علم و آگاهی در تمام عصر هاست ، میبینیم در کتابهای تاریخ انسانهای زیادی را با نامهای معمرین معرفی نموده اند .معمرین به معنای انسان دراز عمر،کسی که عمر طولانی کرده است.

مانند : آدم 930 ، شیث 912،انوش 960 ، قینان 920 ، لوط 732،لمک 790 ، کیومرث 1000، ابراهیم 195 و ...